یاسِ کبودم
حاجت روا شد
آن زخمِ پهلو دیگر دوا شد
در نوجوانی گشتی تو پرپر
مظلومه مادر، مظلومه مادر
ماندی بنالی از دردِ سینه
یا از نِ شهرِ مدینه
هر آن نگاهِ لبریزِ کینه
چون میخِ سوزان بر جان نشینه
رنجور و خسته از دردِ بستر
مظلومه مادر، مظلومه مادر
بر تو رسانند اینگونه پیغام
بر ماجرای تلخیِ ایام
یا شب بگرید از رنج و آلام
یا روز بگرید شب گیرد آرام
ای در مدینه بی یار و یاور
مظلومه مادر، مظلومه مادر
اندوه و رنجِ دیرینه داری
زخمی به روی آیینه داری
چون میخِ سوزان در سینه داری
در بیتُ الاحزان کاشانه داری
گشتی تو محزون بعد از پیمبر
مظلومه مادر مظلومه مادر
از آن کبودی بر روی صورت
از روی بابا داری خجالت
هی رو بگیری از زخمِ جَرحَت
تا او نبیند آن جای ضربت
جسمِ تو مجروح از تیغِ خنجر
مظلومه مادر مظلومه مادر
داد از مصیبت، از دردِ هجران
ماوی گرفتی در بیت الاحزان
داری به لبها آوای قرآن
بر تو چه سنگین این رنجِ دوران
درمان ندارد این زخم پیکر
مظلومه مادر، مظلومه مادر
یاس و شقایق در باغِ زهرا
پژمرده گشتند از داغِ زهرا
کو باغبانِ عشٌاقِ زهرا
بود آن نگاهش مشتاقِ زهرا
مثلِ خزان شد بستانِ کوثر
مظلومه مادر مظلومه مادر
آندم تو گشتی در خون شناور
در پیشِ چشمِ آن دو برادر
یکدم گشایید دستانِ حیدر
بیرون کشاند تا میخِ این در
با تو چه کرده دستانِ کافر
مظلومه مادر مظلومه مادر
مادر دعا کن زینب بمیرد
جای تو را در بستر نبیند
کی گفته او در ماتم نشیند
شامِ عزای مادر بگیرد؟
بر من نباشد مرگِ تو باور
مظلومه مادر مظلومه مادر
بعد از پیمبر فصلِ خزان است
ما را زمانه نامهربان است
بین چشم زینب چه خون فشان است
این سیلِ غمها بر من گران است
گو چی کشیدی در پشتِ آن در
مظلومه مادر مظلومه مادر
در بینِ خانه چون مرغِ بی پر
تو لانه کردی در خونِ بستر
دارم وداعت در وقتِ آخر
زینب نبیند روی تو دیگر
دیدارِ ما شد در روزِ م
مظلوم مادر، مظلوم مادر
درباره این سایت